De eerste tafel vanaf de ingang was favoriet bij ons. Vaak waren er dezelfde collega’s te vinden. Noem het roddelen, gezellig kletsen, de vrijdagmiddagborrel met in de beginjaren nog zelfgemaakte hapjes naast een glas cola, het was altijd een fijne plek. Afgelopen zaterdag zat ik met een aantal van de tafel1’ers ook weer gezellig aan tafel in een restaurantje in Eindhoven. Sommige collega’s had ik echt al een aantal jaren niet meer gezien, met anderen heb ik nog wel contact. Heel leuk om weer eens samen te zijn en lekker bij te kletsen.

De een werkt nog op het Strabrecht, de ander is naar een andere school gegaan. Man of vrouw, jong of al boven de …,  vegetarisch of zin in biefstuk, geschiedenis of scheikunde, Limburg of Heeze, kinderen of geen kinderen, met nieuwe vlam of toch niet, met of zonder beperking, gepelde of ongepelde garnalen, cheesecake of applecrumble, thee met of zonder thee.

Het voelde weer als vanouds. Dat was zeker ook  de reden dat ik destijds zo’n leuk werk had.

Ja het gemis is er nog wel, maar gelukkig overheerst het niet en kan ik vooral terugkijken op mooie jaren. En trots dat we een keer in de zoveel tijd nog gezellig eens bijkletsen. Het heeft me goed gedaan.

Wat me gelukkig ook goed gedaan heeft, was het bezoekje dat ik een week eerder had gebracht aan het nieuwe schoolgebouw van het Strabrecht. Een leuke rondleiding door de school om te proeven van de sfeer. Veel dingen zijn veranderd en dat is goed. Voor mij was dat juist prettig, want daardoor voelde het niet als mijn oude school. Wel heel erg leuk om nog meer oud-collega’s te spreken. Het gaf me ergens ook een gevoel dat ze me niet helemaal vergeten zijn. Zoveel lieve reacties en vooral belangstelling. De drempel om de school binnen te lopen was er dus nauwelijks. Dat vond ik erg prettig. Het was dus nu gevoelsmatig ook goed zo.

Ik heb dus erg genoten van alle Strabrecht-linkjes en ben erg dankbaar dat ik deze herinneringen heb!