In mei ontstond bij mij het idee om een reünie te organiseren met klasgenoten van groep 8 van de basisschool. Daarvoor heb ik een aantal klasgenoten benaderd via Facebook en zij waren net zo enthousiast als ik. De eerste ontmoeting met het organisatiegroepje leidde tijdens de eerste afspraak tot het luisteren naar elkaars verhalen. Wat is iedereen gaan doen na groep 8, waar heeft iedereen gewoond, hoe ziet zijn of haar leven er nu uit en met wie? Een gezellige afspraak met ook al leuke herinneringen.

Gelukkig vond iedereen het goed om steeds bij mij thuis af te spreken. Dan hoefde ik niets te regelen met vervoer. Van mei tot en met half oktober hebben we meerdere keren bij elkaar gezeten. Soms met het volledige groepje van vijf personen en soms met een afvaardiging. Het leuke is dat Nicole en Kristel ook kinderen hebben en dus heeft Gijs zich ook met regelmaat vermaakt.

Steeds via via op zoek naar onze oud-klasgenoten kwamen er meer en meer verhalen over hen, hun broertjes of zusjes of de ouders. Leuk om te horen welke veranderingen er allemaal zijn gekomen na bijna 20 jaar. Ook grappig dat er zoveel dingen niet eens veranderd zijn. Leuke contacten weer opgebouwd.
Gelukkig hebben we bijna alle klasgenoten kunnen benaderen. Uiteindelijk hadden er zich 21 opgegeven. Een behoorlijk aantal dat dus ook enthousiast en nieuwsgierig is naar hoe het met anderen gaat.

Tijdens de reünie in een cafeetje in de buurt zorgden Michiel, Rick, Kristel, Nicole en ik ervoor dat we op tijd waren en besprak ik met hen nog even mijn zorgen. In de uren eraan voorafgaand was ik steeds aan het twijfelen of ik met mijn taststok zou gaan of dat ik hem thuis zou laten. Ik koos er toch voor om mijn oud klasgenoten meteen te laten zien dat ik slecht zie. Sommigen wisten het al via via en voor anderen was het geheel nieuw en dus even schrikken. Gelukkig reageerde iedereen uiteindelijk positief en behulpzaam. Rick en Michiel verwelkomden iedereen en ik stond naast Nicole en Kristel en luisterde steeds mee naar de namen die zij me vertelde. Zo kon ik me een beetje voorbereiden op wie er binnen kwam.

Iedereen was enthousiast vond het superleuk om elkaar weer te ontmoeten. Destijds hadden we best een hechte band in groep 8. Dat leek je nu terug te zien in hoe men elkaar begroette.

Nadat Rick iedereen verwelkomde en ons liet stilstaan bij Mirjam, een overleden klasgenootje, gaf hij mij het woord. In mijn verhaal heb ik verteld wat me is overkomen, wie ik nu ben en wat de aanleiding is voor de reünie. Ik kwam gelukkig gemakkelijk uit mijn woorden en iedereen was op de hoogte. Dat voelt dan meteen als een opluchting. Iedereen weet dus waarom ik iemand niet recht aankijk en ik de weg naar het toilet niet zelfstandig kan vinden.

Ik heb heel de avond heerlijk met heel veel verschillende mensen staan praten. Waar ik in het begin nog niet goed wist hoe ik toch met veel mensen aan de praat kwam, verliep dit eigenlijk prima. Het was een heel gezellige avond. Een leuke terugblik op de afgelopen 20 jaar. En wat is het dan toch weer zo waar dat elk huisje zijn kruisje heeft! Wat maken we toch allemaal veel mee, in verdriet en geluk!

Deel deze blog met je vrienden!

This article was written by Linda

One thought on “Reünie basisschool”

  1. Goed en knap van je dat je initiatiefnemer was van de reünie. Dat je een groep hebt samengesteld om van jouw gedachte een groot succes te maken.

    Dit waardeer ik zeer in jou. Dat is niet vanzelfsprekend.

    Groetjes,

    Pascal

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *