Na het sporten ben ik net klaar met douchen. Gijs is naar mijn schoonouders en ik bedenk me wat ik die middag ga doen. Ineens zie ik in mijn agenda dat het oogcafé in Eindhoven bij Visio om 13.30 uur begint. Destijds een keertje in mijn agenda gezet en steeds bedacht: ga ik daar naartoe of niet? Het is 12.30 uur en de inloop begint om 13.00 uur. Snel aan mijn ouders gevraagd of ze me wilden brengen en dan dus toch mijn stoute schoenen maar aangetrokken om te gaan.

Een drukbezochte bijeenkomst van blinden en slechtzienden die op een informele manier contact met elkaar zoeken. In een lokaal van Visio mochten we plaatsnemen rondom de tafels in het midden. Als ik denk aan informeel en ongedwongen, denk ik aan een ander sfeertje, maar goed dat wijntje aan de bar had ik ook niet verwacht hoor.
Na een minuut op mijn stoel gezeten te hebben, begon het al in me te borrelen. Waarom wilde ik hier naartoe? Voel ik me hier thuis? Zijn er ook nog wat jongere mensen te bekennen in deze ruimte?

Elke bijeenkomst staat in het teken van een onderwerp en heel vaak komt er een spreker. Laat ik het maar rustig afwachten, zodat ik in elk geval straks kan zeggen dat ik er toch geweest ben.

Na het voorstelrondje werd mijn gevoel bevestigd. Ik was de veruit de jongste. Nou ja, mijn zinnen maar even verzet en me gericht op de informatie van de spreker. Hij vertelde ons alle ins en outs over de witte stok in het verkeer. Een onderwerp dat je praktisch kan belichten en uitleggen, maar het gesprek aan het einde bracht me wat meer. Het gevoel wat er in je omgaat als je je stok moet gaan gebruiken en hoe je je voelt als je op straat loopt en je niet meer anoniem voelt, etc. En of je nu jong of oud bent, je herkent veel gevoelens op gebied van schaamte, angst of verdriet.

Tijdens de pauze raakte ik in gesprek met Josien. Zij doet veel vrijwilligerswerk bij de oogvereniging en de maculavereniging. Tijdens onze woordenwisseling kwam al snel het leeftijdsverschil naar boven en heeft ze me verwezen naar de groep JMD in Eindhoven. Een onderdeel van een vereniging waarbij jongeren getroffen worden door een aandoening die met de macula te maken heeft
(macula is de gele vlek in het midden van je netvlies, waar je scherp mee ziet).  Ook JMD is weer een verzamelnaam van verschillende oogaandoeningen, maar deze uiten zich al op jonge leeftijd. Vaak is de aandoening progressief en erfelijk.

Ondanks dat ik natuurlijk een andere oogaandoening heb, kan ik me waarschijnlijk wel vinden en herkennen in de symptonen. Ook mijn macula en groter gedeelte van mijn netvlies is beschadigd. Ook leeftijdsgenoten spreekt me op dat moment natuurlijk zeker wel aan.

Na afloop blijf ik contact houden met haar en mag ik aansluiten bij de groep JMD. Zij verzorgen ook 5 keer per jaar een informele netwerkbijeenkomst, waarvoor ik uitgenodigd ben. Binnenkort maar eens kijken wat me dat gaat brengen.