Ja, ik houd wel van een feestje. Gelukkig is dat gevoel van een sociaal netwerk om me heen niet veranderd, maar het is wel anders geworden. De grootste verandering is dat alle feestjes of leuke etentjes of samenzijn met familie of vrienden me ontzettend veel energie kosten. Afgelopen week en komende week is daar een goed voorbeeld van. Gijs is jarig, feestje vieren met familie, zijn verjaardag op het kinderdagverblijf, Sinterklaas op bezoek bij papa’s werk, op de school van mama, bij opa’s en oma’s, pakjesavond, schoen zetten... Voor elk kind een spannende en intensieve periode. Maar ook in dit geval voor mama. Zeker als je in je hoofd ook nadenkt over de komst van je nichtje of de zorgen om je andere kleine nichtje. Mijn hoofd raakt dan vol en dan moet ik soms even een pas op de plaats maken. Iets eerder even op de bank rusten, wat eerder gaan slapen en bewust bezig zijn met het ontspannen van je schouders en nek.
Wat een feest is het als je jarig bent! ‘Ik ben 3 jaar!’, roept Gijs. Daarom staan er drie kaarsjes op de mooie fototaart! Ik wil geen kroon op maar vind het super om zoveel leuke cadeautjes te krijgen. Zelfs zwarte pieten en Sint hebben op zijn verjaardag voor hem gezongen. Dan voel je je we heel speciaal. Dat is ons mupke ook! Wat een grote bink! Wanneer ik dichtbij hem zit met het uitpakken van de pakjes of de kaarsjes uitblazen voel ik de energie van hem. Ik kan dan met het kleine beetje zicht zelf een goed beeld vormen van zijn snoet! Het is een combinatie van dichtbij zijn, de beschrijvingen die anderen hardop benoemen en mijn eigen voorstelling van hoe onze grote jongen er uitziet. Inmiddels ben ik blij met dat beeld. Natuurlijk denk ik bij dat soort bijzondere feestjes wel dat het ook allemaal anders had kunnen zijn. Het stukje gemis is er altijd, maar schuift wat meer naar de achtergrond. Het is zoals het is. Ik ben dichtbij hem, weet hoe het er allemaal uitziet, proef de sfeer, krijg van iedereen het gevoel dat ik er bij hoor, en deal met dit alles. Het is zo, en Gijs gaat daar goed mee om. Hij vertelt veel over wat hij ziet. Dat voorbeeld krijgt hij ook van papa of opa en oma. Daar ben ik enorm blij mee, heb ik heel veel aan, maar betekent ook extra veel prikkels. Veel mensen aan het kletsen, toch hier en daar proberen te zorgen voor volle glazen, wat lekkers op tafel. Goed kijken waar ik loop, veel nieuw speelgoed op de grond, een statafel daar waar ik normaal de ruimte heb om te lopen, etc. Ik ben na zo’n dag helemaal op. Ik heb gedaan wat ik kan en dat is goed!
Ook het Sinterklaasbezoek op school was erg leuk. Samen met Tim en Barbara hebben we net als vorig jaar gezellig meegedaan. Zoals Barbara ook al beschreef van Tim, de mannetjes beseffen wat meer van Sint en piet en vinden het interessant. Tegelijkertijd zijn het verlegen mannetjes en zitten ze het liefst bij ons op schoot. Niet op de matten bij de andere kinderen. Overigens herkennen beide opa’s en oma’s deze verlegenheid vanuit Jos en mijzelf vroeger. Het samen zoeken naar de Sint in het schoolgebouw, pietengym in de gymzaal en alle geluidprikkels maken dat ik alleen ’s avonds met hoofdpijn op de bank zit. Geeft helemaal niets want Gijs heeft een geweldige middag gehad met Tim. Het allerleukste moment was dat alle andere kinderen naar de gymzaal renden en Tim en Gijs even tijdens een rustig momentje de Sint een handje hebben gegeven. Ook de tekeningen nam hij met positieve woorden in ontvangst. Even een klein intiem momentje, waar Gijs maar ook ik extra van geniet omdat het een overzichtelijke, kleine setting is.
Zoals ik net al schreef geven feestjes me veel prikkels en maken dat ik vermoeider ben of meer gespannen, maar prikkels hebben absoluut niet meer de overhand. Ik weet mezelf weer op te pakken en kan ook echt genieten van deze feestmomenten. Op naar komend weekend en 5 december.
