Zoals ik jullie in mijn vorige blog verteld heb, had ik een uitnodiging om naar de bijeenkomst van JMD in Eindhoven te komen. Via Josien had ik me aangemeld. Ik zou om 17.15 uur op Eindhoven station zijn om vervolgens naar het studentenhotel te lopen. Gelukkig kwam Erik me buiten even ophalen en liepen we naar de ruimte die voor ons gereserveerd was. Ik zag al dat er een aantal personen was en liep best gemakkelijk naar ze toe en stelde me voor. We mochten plaats nemen op de bank en ik kletste wat met mensen om me heen. Nadat iedereen gearriveerd was, verwelkomde Karin ons. Zij is de oprichtster van deze bijeenkomsten. Je mocht een drankje bestellen en dan zouden we gaan luisteren naar Erik. Hij werkt bij Visio en sprak vooral over de problemen rondom ergonomie. We hebben er bijna allemaal last van dat we bijvoorbeeld dicht op het scherm van onze telefoon zitten of ons hoofd draaien om beter zicht te krijgen. Hoe maak je het beste gebruik van je iPad, in een standaard bijvoorbeeld en hoe kun je goed letten op een ergonomische zithouding. Een interessant onderwerp waar veel herkenbaarheid te merken was bij de groep van ongeveer 14 personen. En deze keer dus allemaal jong! Yes!

Inmiddels had ik mijn spa rood gekregen en wilde mijn glas inschenken. Goed voelen aan het randje van het glas en dan lukt dat vaak wel. Niet te veel inschenken, anders gaat het er nog overheen. Daar hoefde ik niet op te letten, want na 2 seconden kwam ik er al achter dat er nog een schroefdopje op mijn flesje zat. Even voel ik me dan ‘dom’ en hoop ik dat niemand het gezien heeft. Al was die kans in deze setting wel klein! Het dopje er afgehaald en mijn drinken ingeschonken. Niet meer over nadenken en verder gaan met luisteren.

Na de voorlichting mochten we in het restaurant plaats nemen en zouden er gerechten op tafel gezet worden waar je zelf kon pakken wat je wilde. Er was iets mis gegaan met de communicatie dus het eten viel tegen, maar goed dat terzijde. Ook aan de lange gezellige tafel kregen we een nieuw glas drinken. Nee, nu foppen ze me natuurlijk niet meer, dacht ik nog. Ik bestelde mijn spa rood en draaide het dopje open. Of ja, daar was ik mee bezig. Het lukte niet. Hij zat wat strak, zei ik nog. Luuk, tegenover me vroeg me of hij kon helpen. Nou ja vooruit dan, graag! Hier hoef ik niet veel voor te doen, herhaalde hij. Er zit helemaal geen dopje op! Even voelde ik een moment van schaamte maar we konden er om lachen. Heel herkenbaar hoorden we elkaar weer zeggen. Ik voelde me ook ineens wel thuis tussen deze groep. Dopje, moest dus wel het onderwerp worden van mijn nieuwe blog.

Ik heb een fijne avond gehad en heb met een aantal personen zitten kletsen. Sommigen hebben ook kinderen of zien ongeveer hetzelfde als ik. Iedereen gaat daar op een andere manier mee om. Sommigen fietsen nog, lopen nooit met stok. We kunnen veel van elkaar leren en ik wil graag de volgende keer weer aansluiten! Ondanks dat het toch raar blijft dat je met een hele groep mensen met een visuele beperking aan tafel zit, voelde het dus oké!

Een mooie meevaller was nog dat ik een taxi terug had. De vriendin van Luuk, Wendy, was er ook bij en ze woonden nog geen twee straten bij ons vandaan. Erg fijn dat ik dus thuisgebracht werd!