Bibliotheek, dat is een moeilijk woord, hè mama?! Ja klopt, Gijs. En daar is het leuk, want daar hebben ze heeeeeeeel veel boeken en puzzels…

Een paar weken geleden zijn Gijs en ik samen met een vriendin Ellen en haar zoontje Jop voor het eerst naar de bibliotheek in Veldhoven geweest. Die week stond in het teken van het nationale voorleesontbijt. Er werd een voorleesochtend speciaal voor peuters georganiseerd. Raar om weer in de bibliotheek te komen waar je vroeger zo veel geweest bent. De kinderboekenafdeling is inmiddels verplaatst naar de begane grond en natuurlijk is de indeling veranderd. Bij de balie heb ik meteen een abonnement voor Gijs aangevraagd. Ook maar even aangegeven dat ik het slecht zie en dus geen formulier kon invullen met zijn gegevens. Behulpzaam personeel hielp me en stelde wat vragen over mijn aandoening. Prima, openheid geeft ruimte tot vragen.

Er waren veel kindjes met voornamelijk moeders. Het boekje over de tijger die slaapt, werd leuk, uitdagend en vanuit verschillende kanten belicht en voorgelezen. Gijs vond het spannend en kwam naast me zitten op de bank. Bijna alle andere kinderen zaten op de kussens voor het grote boek. Het was een mooi boek en Gijs heeft er van genoten. Tijdens het voorlezen gingen er verschillende gedachten door mijn hoofd. Natuurlijk kan ik dan bij wijze van spreken in tranen uitbarsten dat ik dat niet meer kan. Maar ik slik een keer en denk: ik zit hier maar mooi en kan het Gijs op dit moment zo aanbieden.

Na afloop van het voorlezen hebben we gekeken of we twee puzzels konden vinden die Gijs leuk vond. Ellen zocht wat stoere puzzels met Gijs en keek naar hoeveel stukjes de puzzel bevatte. Gijs was helemaal blij en thuis heeft hij vol trots alleen zijn puzzels gemaakt. Heel erg knap. Hij is dol op puzzelen en maakt ze keer op keer. Ik zit bijna altijd bij hem om hem te “helpen” waar ik kan. Ik draai de stukjes met de plaatjes naar boven of leg de stukjes van de buitenrand bij elkaar. Hij vindt het leuk en zegt dat we samen de puzzel gemaakt hebben. Meedoen is belangrijker dan daadwerkelijk mee te kijken waar een stukje aan moet. Ook hier denk ik soms nog zeker: waarom?? Het enige voordeel is dat je niet te snel schiet in het voorzeggen of helpen. Hij gaat echt zelfstandig aan de slag en ik zet hem daarmee in zijn kracht als het hem lukt de puzzel zelf te maken. Aan mij is het dus zaak om hem het juiste niveau van de puzzel aan te bieden.

Wat betreft het voorlezen, daar maakte ik me al vanaf zijn geboorte druk om. Wat had ik het vroeger in mijn hoofd om elke dag met mijn kindje op zijn bed in geuren en kleuren, met verschillende stemmetjes en met gerichte vragen zijn taalvaardigheid te kunnen stimuleren. Maar helaas, dat kan niet meer. Alleen daar heb ik het nooit bij laten zitten. Ik ben op zoek gegaan naar luisterboekjes, maar deze waren vaak niet in combinatie met het fysieke boek erbij. Dat begint pas bij boeken voor kinderen die zelf mee willen lezen met een luister-cd. Daarmee moest ik het wiel dus zelf uitvinden. Op YouTube kun je wel filmpjes zien waarin een boekje voorgelezen wordt, maar ik vind het een groot nadeel dat we zelf het boekje niet in de hand hebben. Ik heb samen met Barbara destijds prentenboeken laten inspreken door havo 5-leerlingen. Zij zorgden dat ze steeds een belletje lieten klinken wanneer ze de bladzijde omsloegen. Bij elk boek zit nu een cd. Gijs en ik zitten samen in de schommelstoel op zijn kamer. De cd gaat de cd-speler in en het verhaal kan beginnen. Gijs weet wanneer de bladzijde om geslagen moet worden en we lezen samen het boekje. Geweldig!

Later heeft Patricia veel verhalen ingesproken van nieuwe boekjes. Ik ben zo blij dat zij gereageerd heeft op mijn vraag om een vrijwilliger die dit voor mij wilde doen. Ze heeft een superstem en maakt er een smakelijk verhaal van. Zelfs stelt ze vragen tussendoor, zoals ik dat ook ooit voor ogen had. Gijs wil elke avond een boekje lezen met de cd.  Zelfs papa moet de cd’s gebruiken, want die zijn zoooooo leuk!

Vaak gaat het vooral om hoe je dingen anders probeert aan te pakken, dan dat je het zelf kan doen. Ik ben blij dat ik dit Gijs toch kan bieden en dat is het belangrijkste!