Is dat niet datgene wat we elke dag wel doen? Ontdekken hoe dingen werken, hoe mensen in elkaar zitten, hoe anderen dingen doen of reageren? Uitvinden hoe je iets aanpakt, hoe je iets gaat maken of wat het beste bij je past? Een mooi gekozen thema in de kleuterklas. Een thema waarbij een tijdmachine/robot het thema opende en veel kinderen meteen enthousiast zijn. In de klas bij Gijs wordt het natuurlijk wat praktischer ingericht. Proefjes doen, robotspelletjes en liedjes, experimenteren in hun eigen laboratorium. Daar hoort ook een uitstapje bij naar de ontdekfabriek in Eindhoven. En dat is nu aan de gang. Drie weken geleden kregen we al een mail van de juf welke ouders willen helpen om te rijden en een groepje te begeleiden. Tijdens het lezen van deze mail kreeg ik al de kriebels, want wat zou ik dat graag willen doen. Maar helaas dat kan niet. Gelukkig is papa op maandag vrij en kan en wil hij ook graag mee. Gijs en papa zijn vanmorgen naar school gereden en zijn nu met hun groepje aan de slag met experimentjes. Hoe leuk om tijdens zo’n thema ook buiten je klas te mogen ontdekken.

Ook ik ben sinds dat zij in de auto wegreden aan het ontdekken en uitvinden dat sommige activiteiten nog steeds heel hard als verlies voelen. Vele tranen hebben er deze ochtend al over mijn wangen gebiggeld. En nu ik bezig ben met deze blog, laten ze weer een rivier op de tafel ontstaan.

Waarom kan ik niet gewoon die mama zijn die ook mee kan doen?

Waarom moet ik nog elke dag mijn beroep als docent missen?

Waarom moest ik bijna 5 jaar geleden getroffen worden in mijn ogen?

Waarom...

Waarom…

Niemand zal ontdekken wat de antwoorden zijn op de vragen, niemand zal een uitvinding doen waardoor alles weer teruggedraaid kan worden.

Inmiddels zijn de uiteinden van mijn vest behoorlijk nat van de tranen. Ik heb ze maar afgedroogd. Vooral met verdriet en soms ook nog steeds boosheid. Al heeft het geen zin om daar in door te gaan. Ik kan niet mee deze ochtend, maar Jos is mee en dat is nu prima. Ik ga weer verder ontdekken en uitvinden hoe ik mezelf weer bij elkaar raap en weer probeer te kijken naar wat ik wel kan!

Volgende week heb ik met de juf afgesproken om in de kring een minilesje te geven over slechtziend of blind zijn, de taststok en voorlezen via de telefoon. Genoeg uitvindingen die bij het thema passen. Voor mij weer een moment om toch weer even les te geven. En ook hiermee kan ik de vragen van de kinderen op het schoolplein beantwoorden. Wie is toch die mama met die stok en waar is die voor?

Deel deze blog met je vrienden!

This article was written by Linda

5 thoughts on “Thema ‘Ontdekken en uitvinden””

  1. wow .
    veel vragen lieverd en helaas geen antwoorden 😅.
    Jij bent ook op ontdekkingstocht en het zal jou ook wat gaan brengen 😘

  2. Er zijn veel mensen (waaronder ik) die geen idee hebben hoe het is om weinig te kunnen zien. Zo vanzelfsprekend dat we onze ogen en oren mogen gebruiken. Pas als het er niet meer is, kun je pas een voorstelling maken. De gebeurtenissen en ontwikkelingen van Gijs. Als moeder wil je aan de bakermat staan van alle nieuwe dingen die je kind mag ontdekken . Hoe klein ze ook zijn.

    Ik hoop dat er toch een kleine kans is dat er iets op de markt komt waardoor je meer kan genieten van alles. Ik gun het je.

    Groetjes,

    Pascal

  3. Zo begrijpelijk! En zo mooi verwoord weer.
    Jij bent super sterk en je doet het super goed, maar je mag inderdaad ook af en toe de andere kant laten zien.
    Sterkte met die momenten en vooral genieten wanneer dingen goed gaan!

    Veel liefs,
    Saskia

  4. Lieve Linda,

    Ik denk dat ook de leerlingen jou als docent missen, want een goede bent je! Je vertelde me over je mini les en dan straal je! Ik gun je nog meer van die mooie momenten en weet dat die komen.
    Ik had je als moeder ook al die andere kanten gegund, foto’s maken en samen met je kind die eerste stappen buiten huis ontdekken. Het verdriet mag er ook zijn, je bent al zo sterk, huilen mag ook!

    liefs karen

  5. Lieve Linda,

    Ik ben weer eens deze site gaan opzoeken naar aanleiding van het artikel over jou op Facebook en geplaatst door jouw trotse mama.
    Zeker mag ze trots zijn op jou, met zo een sterke dappere dochter.
    Ook dit verhaal ontroert me weer. Wat een gemis moet dat zijn om zo leuke dingen niet te kunnen doen met je zoontje. Maar oh wat ben je weer dapper dat je gelijk weer probeert eruit te halen wat mogelijk is.en die tranen , laat ze a.u.b. vloeien, want het is zo begrijpelijk. Linda ik wens je wederom weer alle kracht toe om met jouw zware beperking weer nieuwe leuke stappen te maken. !!

    Liefs Gonny Kirkels 😘😘

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *