Ja dat klopt, het is Portugees! In de meivakantie ben ik een paar dagen naar Portugal geweest met mijn vriendin Ellen. Toen wij onze mannen nog niet hadden ontmoet, zijn wij vaker samen op vakantie geweest en hebben we daarvoor door Amerika gereisd. Dat was in de periode dat ik nog goed zag. Het waren bijzondere vakanties, maar deze was ook heel bijzonder.

Voor het eerst met visuele beperking samen met een vriendin, zonder mijn mannen een paar dagen eropuit. Met het vliegtuig naar Portugal waar ik mijn nicht Lia en haar vriend Marijn ben gaan opzoeken. Voelen jullie de spanning op verschillende vlakken vooraf ook? Ik had dat in elk geval wel!

Het is natuurlijk sowieso spannend om alleen, zonder je gezin, met het vliegtuig een paar dagen weg te gaan. Maar ook de hele reis met een vriendin en met mijn slechte zicht. Ik zag erg op tegen het afscheid op het vliegveld. Het omdraaien en dan wel willen kijken en zwaaien maar niet zien dat mijn mannen daar staan en in welke hoedanigheid. Maar ook het lopen met mijn taststok op een vliegveld waarbij iedereen meteen door heeft dat ik het niet goed kan zien. Het zigzaggen door de wel bekende afgezette paden om naar de bagagecontrole te kunnen lopen en de controle zelf. Wat moet ik dan met mijn stok? Ik ben langzamer dan de rest. Wat als een medewerker mij wenkt dat ik door dat ding mag lopen, etc.? Alles had ik van te voren wel in mijn hoofd laten passeren. Uiteindelijk verliep het vlekkeloos en bedenk ik me daarna weer waarom ik me zo druk heb gemaakt.

Bij Lia en Marijn hebben we heerlijke dagen gehad. We zijn warm verwelkomd en voelden ons meteen thuis. We hadden een prachtig appartementje met balkon en uitzicht op de grote tuin. Een mooie tuin met mega veel fruitbomen, groenten of andere gewassen. Veel bloemen, een mooi zwembad en een yogaplatform. In de middle of nowhere in een bergachtig gebied. De bekende en onbekende  wandelpaden door de tuin met de vele op en afstapjes waren voor mij een uitdaging. Maar met de nodige rust, de juiste vriendin voor de looptips en het zelfvertrouwen, maakten dat het goed ging. We zijn zelfs naar het dorp wat verderop gewandeld en we hebben twee stadjes bezocht. Ik kan je vertellen dat de wegen niet zo fijn geasfalteerd zijn als hier in Nederland. Het voordeel was wel dat er niet zoveel auto’s reden. Ook dat ging dus goed.

Het was geweldig om te zien hoe Lia en Marijn hun bed and breakfast runnen samen met hun vrijwilligers. Petje af!
Het is een supermooi gebied, heerlijk verblijf, super ontbijt, ontspanning, voor ieder wat wils, Portugeze pastel de nata (gebakjes) gegeten, lekker geluierd in de zon, boekjes geluisterd en gelezen en natuurlijk lekker chocola en chips gesnoept. Kortom, Quinta da Valada in Figuerio dos Vinhos is een aanrader voor iedereen. Zeker ook als je van yoga houdt!

Niet alleen in de tuin, tijdens de autorit, het uiteten of op onze kamer, maar gewoonweg altijd hadden Ellen en ik wel iets om over te kletsen! Voor nu zijn we weer bijgepraat, maar voor hoelang natuurlijk…
Op naar het volgende reisje, zou ik zeggen. Deze drempel gaat volgende keer vast nog makkelijker.

Deel deze blog met je vrienden!

This article was written by Linda

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *