Yes, heel blij was ik toen de leerkrachten van groep 8 weer enthousiast waren voor een gastles in hun klas. Eerst leek het niet haalbaar met de planning in de laatste schoolweken, maar gelukkig overheerste het gevoel van meerwaarde. Inmiddels ben ik in vier groepen geweest!

Yes, ik kan het nog. Ik vind het nog steeds superleuk om voor de klas te staan. En ik merk dat het zo’n ontzettend waardevolle les is. En die les mag ik volledig vanuit mezelf en mijn eigen verhaal overbrengen. Wat een levensles!

Yes, in deze ochtend komen de kinderen even terecht in mijn wereld. Ze gaan vooral zelf aan de slag, waardoor ze kunnen ontdekken hoe het is om slechtziend of blind te zijn. Welke mogelijkheden er rondom lezen zijn. Hoe het oog werkt, maar er is vooral ook ruimte voor alle vragen.

Yes, door mij kwetsbaar op te stellen voelen kinderen de ruimte en vrijheid om al hun vragen te stellen. De meest praktische vragen zoals: Hoe maak jij je op? Kan je zelf koken? Hoe steek je de weg over? Of hoe gebruik je je telefoon? Maar ook diepgaande vragen als: Wat vind je het ergste dat je niet meer kan zien? Is het niet eng op straat? Kun jij zien in jouw dromen? Is het dan niet moeilijk om weer wakker te worden met slecht zicht?

Yes, wat voor een mooie inzichten krijgen de kinderen als het gaat om vooroordelen. Wat denk je als je mij op straat ziet? Of iemand in rolstoel? Of iemand die er anders uitziet dan jij gewend bent? En wat als je mij beter hebt leren kennen? Wat als je iemand een vraag stelt in plaats van jouw gedachten achterna gaat? Hoe kun jij nieuwe klasgenoten op je nieuwe school zien?

Yes, ineens komt een opmerking als ‘kijk alsjeblieft uit met schermpjes, want het kan echt je ogen beschadigen’ heel anders over dan thuis.

Yes, hoe stil de klas is wanneer ik vertel over verdriet, boosheid, gemis. Dat je alles mag voelen en niet moet wegstoppen. Hoe fijn het is als je daarna weer mogelijkheden gaat zien. Dat er altijd dingen anders kunnen, wat er ook is. Kijk naar mogelijkheden.

Yes, als je aan het einde een gemeend applaus krijgt, er leerlingen persoonlijk naar je toe komen om te zeggen dat ze veel geleerd hebben, ze het een mooie les vonden, dan ben ik trots dat ik in hun omgeving woon en ze inspiratie en kracht mag laten zien. Jongeren, ik hou van ze. Ze zijn immers het bij het publiek van de toekomst.